Gończy Czart FCI

WZORZEC FCI NR 217 (01.04.1996)

Oficjalna oryginalna nazwa rasy: Bayerischer Gebirgsschweisshund
Kraj pochodzenia rasy: Niemcy
Użytkowość: posokowiec
Klasyfikacja FCI: grupa VI - psy gończe, posokowce i inne, sekcja 2 posokowce.
Wymagane próby pracy.

Wrażenie ogólne: Pies harmonijnie zbudowany, lekki, bardzo ruchliwy, muskularny, średniej wielkości. W wymiarach tułowia długość przeważa nieco nad wysokością. Korpus przebudowany nieco w części tylnej, osadzony na niezbyt wysokich kończynach. Głowa noszona poziomo lub nieco uniesiona. Ogon noszony poziomo lub zwieszony ukośnie w dół.
Zachowanie - charakter: spokojny i zrównoważony, przywiązany do swego właściciela, powściągliwy w stosunku do obcych. Odpowiada stawianym wymaganiom jako pies pewny siebie, nie bojący się, łatwy w prowadzeniu, który lękając się będzie jeszcze agresywny.
Głowa: Część mózgowa stosunkowo szeroka, płasko wysklepiona, czoło wyraźnie odgraniczone, dobrze rozwinięte luki brwiowe, guz potyliczny miernie wyrazisty. Stop wyraźny. Nos dobrej wielkości, nie za szeroki; nozdrza dobrze rozwinięte, czarny lub ciemnoczerwony. Kufa pod oczami nieco odgraniczona, trochę krótsza od części mózgowej, dostatecznie szeroka, niespiczasta. Grzbiet nosa lekko wysklepiony lub płaski. Wargi prawidłowo obwisłe, średniej grubości, dobrze wykształcone kąciki wargowe. Szczeki silne, z perfekcyjnym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, przy którym górne siekacze bez żadnej szpary ustawione są pionowo przed siekaczami dolnymi. Kompletne uzębienie składające się z 42 zdrowych zębów. Zgryz kleszczowy dopuszczalny. Policzki umiarkowanie zaznaczone. Oczy klarowne o bystrym spojrzeniu, nie za duże i nie za okrągłe, ciemnobrązowe lub nieco jaśniejsze. Powieki dobrze przylegające i prawidłowo pigmentowane. Uszy długości nieco większej niż średnia, ale sięgające najwyżej do czubka nosa, ciężkie, wysoko i szeroko osadzone, u dołu zaokrąglone, bez skręceń zwieszają się w dół przylegając do policzków.
Szyja: średniodługa i mocna. Nieco luźnej skóry (łałok) gardłowej.
Tułów: linia górna od kłębu do kończyn tylnych lekko wznosząca się. Kłąb mało wyraźny. Płynne przejście szyi w grzbiet. Grzbiet mocny i sprężysty. Lędźwie stosunkowo krótkie, szerokie, bardzo dobrze umięśnione. Krzyż długi i dość płasko przebiegający. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, dobrze rozwinięte przedpiersie; kościec klatki owalny, głęboki i długi, z daleko do tyłu sięgającymi żebrami. Linia dolna stopniowo do tylu wznosząca się; brzuch lekko podciągnięty.
Ogon: średniej długości, sięgający najwyżej do stawów skokowych, wysoko osadzony, noszony poziomo lub lekko skośnie zwieszony.
Kończyny przednie: oglądane z przodu proste i równolegle, oglądane z boku dobrze osadzone w stosunku do tułowia, dobrze kątowane. Łopatki leżące skośnie do tylu, dobrze umięśnione. Ramiona długie, suche, dobrze umięśnione. Łokcie przylegające do tułowia, nie wykręcone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. Podramiona suche i pionowo ustawione o mocnej kości, bardzo dobrze umięśnione. Stawy nadgarstków mocne. Śródstopie skierowane nieznacznie do przodu. Łapy w kształcie łyżki (zajęcze), z dobrze wysklepionymi i ściśle ze sobą zwartymi palcami, jak również z wystarczająco wyścielanymi, szerokimi, odpornymi i dobrze pigmentowanymi opuszkami. Łapy równoległe. Zarówno w pozycji stojącej, jak i w ruchu nie powinny być skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. Pazury czarne lub rogowe.
Kończyny tylne: kości mocne. Kończyny oglądane z tylu proste i równoległe. Dobrze kątowane. Uda szerokie i muskularne. Kolana mocne. Podudzie stosunkowo długie, muskularne i suche. Stawy skokowe mocne. Śródstopie krótkie, ustawione pionowo. Stopy w kształcie łyżki (zajęcze), z dobrze wysklepionymi i ściśle ze sobą zwartymi palcami, jak również z wystarczająco wyście1anymi, szorstkimi, odpornymi i dobrze pigmentowanymi opuszkami. Stopy równoległe. Zarówno w pozycji stojącej, jak i w ruchu nie powinny być skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. Pazury czarne lub rogowe.
Sposób poruszania się: zabierający dużo przestrzeni, o dobrym i płynnym wykroku. Kończyny przednie i tylne stawiane prosto i równolegle, lekko sprężyście.
Skóra: silna, ściśle przylegająca do ciała.
Szata: sierść gęsta, gładko przylegająca, umiarkowanie szorstka z niewielkim połyskiem; delikatniejsza na głowie i uszach, dłuższa i bardziej szorstka na brzuchu, kończynach i ogonie.
Umaszczenie: soczysta czerwień, czerwień jelenia, czerwień brunatna, czerwonożółte, również bladożółte do pszenicznego; czerwonoszare jak zimowa suknia zwierzyny płowej, także podpalane lub ciemnoprągowane. Zabarwienie podstawowe na grzbiecie jest często bardziej intensywne. Kufa i uszy ciemne. Ogon przeważnie ciemnoprągowany. Mała, jasna plamka na piersi jest dopuszczalna.
Wielkość: psy 47-52 cm, suki 44-48 cm. Zarówno dla psów, jak i dla suk nie przewiduje się żadnej tolerancji ani w górę, ani w dół.
Wady: każde odstępstwo od wymienionych punktów jest wadą, której wielkość uzależniona jest od stopnia odstępstwa od wzorca. Wady ciężkie: mięsiste zabarwienie nosa; nieznaczny przodozgryz i tyłozgryz, częściowe cęgi; bardzo luźne powieki; wyraźny grzbiet łękowaty lub karpiowaty, bardzo płaska lub beczkowata klatka piersiowa; mocno na zewnątrz lub do wewnątrz wykręcone stawy łokciowe; silnie przebudowane kończyny tylne; bardzo wąskie, krowie lub "o" kształtne ustawienie kończyn tylnych zarówno w pozycji stojącej, jak i w ruchu; zbyt delikatna lub zbyt cienka sierść; znacznego stopnia nieprawidłowości umaszczenia szaty; czarne umaszczenie z czerwonym podpalaniem; nieprawidłowa wielkość. Wady dyskwalifikujące: cherlawość, wyraźny przodozgryz, tyłozgryz, zgryz krzyżowy, braki uzębienia (poza P1); ektropizm i entropizm; wrodzone złamania ogona.
UWAGA: pies musi mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni zdeponowane w worku mosznowym.

Źródło: www.zkwp.pl