Gończy Czart FCI

Gończy polski jest rodzimą rasą polską, występującą głównie na terenie Polski południowej (Bieszczady, Beskidy Zachodnie, Pieniny, Podhale) i na Mazowszu. Na początku drugiej połowy XX wieku usystematyzowaną hodowlą psów gończych zajmowali się przede wszystkim płk Piotr Kartawik i płk Józef Pawłusiewicz. Pierwszy hodował psy większe i cięższe, drugi lżejsze o umaszczeniu czarnym podpalanym w przeciwieństwie do czaprakowatych psów płk Kartawika. W latach 60. obydwa typy zostały wpisane do księgi wstępnej jako ogar polski (ang. Polish Hound). Okazało się, że krzyżowanie nie odnosi pożądanych efektów, wzorzec przystosowany do psów płk Kartawika został zarejestrowany przez FCI, co spowodowało, że psy Pawłusiewicza nie były uznawane za ogara polskiego.

W 1983 roku Związek Kynologiczny w Polsce zdecydował się otworzyć księgę wstępną dla psów w typie ogara Pawłusiewicza, co było spowodowane niesłabnącą popularnością tych psów ze względu na doskonałe walory użytkowe. Nadano im nazwę gończy polski (ang. Polish Scenthound) i podjęto starania, aby jej wzorzec został zatwierdzony i oficjalnie zarejestrowany przez FCI jako piąta polska rasa. W listopadzie 2006 roku starania te zostały zakończone sukcesem. Rejestracja rasy przebiegła podczas Międzynarodowej Wystawy Psów w Poznaniu. Gończy Polski jest piątą polską rasą uznaną przez FCI i zarejestrowaną w grupie psów gończych pod numerem 354 jako Polish Hunting Dog.

Jako pierwsze do księgi wstępnej zostały wpisane m.in.: Gama (KW.T-1/83/GP), Mera (KW.T-2/83/GP) a także Ami (KW.T-4/83/GP).

Odtwarzać rasę unikając kojarzenia krewniaczego z zaledwie kilku zarejestrowanych egzemplarzy jest bardzo trudno. Jedni hodowcy ściśle przestrzegali wymagań formalno-prawnych, stosowali metodę kojarzenia krewniaczego, szybciej uzyskiwali wpis PKR. Inni łączyli psy już zarejestrowane i spełniające wszelkie wymagania hodowlano-formalne z wyszukiwanymi egzemplarzami psów w typie gończych polskich, o doskonałych walorach użytkowych (zwłaszcza w Bieszczadach i na Podkarpaciu), ale nie zarejestrowanymi w Związku Kynologicznym i nie spełniającymi wymagań formalnych (np. właściciel nie był członkiem Związku Kynologicznego w Polsce lub pies posiadał tylko metrykę). W takich przypadkach pochodzenie tego rodzaju potomstwa traktowane było przez Związek Kynologiczny jako NN, a miot uzyskiwał wpis do księgi wstępnej.

Pierwsze psy rodowodowe tej rasy przyszły na świat dopiero w 1989 roku w hodowli „z Cisówki”. Był to miot po Procie „z Kazimierzowa” i Rafie „z Kongresówki”, wśród których pies o imieniu Prot jako pierwszy przedstawiciel tej rasy uzyskał championat.

Źródło: Wikipedia